Polityka medialna Unii Europejskiej wobec problemu ochrony prywatności w nowych mediach

Człowiek zawsze starał się oddzielać sferę działalności publicznej od sfery prywatnej, domowej. Czynili to już starożytni. Było to też w jakimś sensie wyznacznikiem postępu cywilizacyjnego. Nowożytne ujęcie problemu prywatności datuje się na koniec XIX wieku, kiedy próbę jej wyodrębnienia jako osobnego prawa podjęli S. Warren i L. Brandeis. Podejście do prywatności zmieniło się jednak całkowicie pod wpływem rozwoju Internetu drugiej fali i mediów społecznościowych. Dla korporacji internetowych prywatność przestała być normą społeczną. Obywatele poczuli się zagrożeni. Stąd działania podjęte w Unii Europejskiej na rzecz ochrony prywatności w cyfrowym świecie. Mają one na poziomie poszczególnych państw szereg charakterystycznych cech (np. w Niemczech). Natomiast na poziomie ogólnounijnym chodzi przede wszystkim o działania służące harmonizacji prawa oraz wywieraniu skutecznej presji na wielkie korporacje internetowe. W większości przyjmowane rozwiązania gwarantują dużo wyższy poziom ochrony prywatności w cyfrowym świecie, aniżeli ma to miejsce np. w Stanach Zjednoczonych.