External ear anthroposcopy in female students of the University of Szczecin

Background: Personal identification based on anthroposcopic characteristics, including the features of the external ear, has recently become highly desirable. This growing interest results from increasin public safety requirements, as well as the ever more numerous practical applications of somatometry and somatoscopy. Especially when there is no biological material necessary for DNA testing, and where instead there are photographs or surveillance footage, being able to identify a person based on anthroposcopic features is an attractive alternative.

Aim: The aim of this paper is to investigate the structural diversity of the external ear among the female students of the University of Szczecin and to demonstrate the viability of external ear biometrics in personal identification.

Materials and methods: a group of young women n = 65, students of the University of Szczecin, aged 21–29 years (̄x= 23.7). Structural differences were assessed based on photographs of the left and right ear. Individual characteristics describing the ear were classified according to the adopted criteria. The prevalence of each external ear feature included in the somatoscopic assessment was described as a percentage.

Results: The majority of students included in the study had a moderately or prominently curled helix and a long crus of helix. The antihelix with its superior crus were often found to be prominent, as was the antitragus. The tragus was predominantly single and the intertragic notch – moderate. The lobe surface was observed to be rather underdeveloped; attached lobes were found in half of the participants, whereas the remainder had detached lobes.

Conclusion: Ear somatoscopy may be an auxiliary method in personal identiication when video recordings or photographs are available.

Wprowadzenie: Identyfikacja osób na podstawie cech antroposkopijnych, w tym budowy małżowiny usznej, jest obecnie wysoko pożądana. Wzrost zainteresowania wynika z rosnących wymagań odnośnie bezpieczeństwa społecznego, jak i możliwości wykorzystania somatometrii i somatoskopii w praktyce. Zwłaszcza kiedy brak materiału biologicznego niezbędnego do badań DNA, a istnieją fotografie lub nagrania z monitoringu, możliwość utożsamienia na podstawie cech antroposkopijnych jest korzystną alternatywą.

Cel: Zbadanie zróżnicowania budowy małżowiny usznej wśród studentek Uniwersytetu Szczecińskiego oraz wykazanie atrakcyjności badawczej małżowiny usznej w identyfikacji osobniczej.

Materiał i metoda: Grupa młodych kobiet n = 65, studentek Uniwersytetu Szczecińskiego w wieku 21–29 lat (¯x= 23,7). Ocenę zróżnicowania budowy małżowiny usznej dokonano na podstawie fotografii prawego i lewego ucha. Poszczególne cechy opisujące małżowinę uszną poddano przyjętej kategoryzacji. Każdą ocenianą somatoskopijnie cechę małżowiny usznej ujęto w zestawieniu procentowym.

Wyniki: Badane studentki najczęściej posiadały miernie bądź silnie zagięty obrąbek i długą jego odnogę. Często występowało silne wykształcenie grobelki wraz z jej górną odnogą i mocne ukształtowanie „górnego guzka” przeciwskrawka. Skrawek był jednoguzkowy, natomiast wcięcie międzyskrawkowe kształtowało się miernie. Płatek wykazywał słabą rzeźbę i był u połowy badanych całkowicie przyrośnięty, a u pozostałej części kobiet częściowo przyrośnięty.

Wnioski: Somatoskopia małżowiny usznej może być metodą pomocniczą w identyfikacji osobniczej, wówczas kiedy dysponujemy nagraniami bądź fotografiami.