Celem artykułu jest więc przedstawienie szkicu biograficznego jednej z wybitnych postaci szczecińskiej medycyny, nauczyciela całego pokolenia szczecińskich chirurgów, światowej klasy specjalisty chirurgii ręki Bolesława Nagaya. Pochodził ze Lwowa, gdzie w czasie wojny był karmicielem wszy w Instytucie Weigla. Był również żołnierzem Armii Krajowej. W końcu sierpnia 1945 r. wyjechał z rodzinnego miasta z transportem Teatru Polskiego. Rodzina przybyła początkowo do krewnych w Rozwadowie, a następnie udali się do Gdyni. Rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku. Po uzyskaniu absolutorium (w 1950 r.), ale jeszcze przed zaliczeniem siedmiu egzaminów dyplomowych uzyskał pracę jako zastępca młodszego asystenta w I Klinice Chirurgicznej pod kierunkiem Stanisława Nowickiego, a później Kazimierza Dębickiego. Dzięki pracy w Klinice, której oddziały obejmowały szeroko rozumianą chirurgię (ogólna i traumatologiczna, urologia, torakochirurgia) Nagay mógł uczyć się od doświadczonych medyków i szybko zdobywać wiedzę teoretyczną oraz biegłość chirurgiczną. Później pracował w 118 Wojskowym Szpitalu Garnizonowym w Koszalinie i Szpitalu Miejskim. W 1964 r. w Gdańsku uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, broniąc rozprawy „Badania doświadczalne nad możliwością powstawania stanów trombolitycznych w przypadkach stosowania penicyliny krystalicznej i penicyliny-depot”. W tym samym roku Nagay przeprowadził się do Szczecina, otrzymując zatrudnienie w II Klinice Chirurgii Ogólnej Pomorskiej Akademii Medycznej na stanowisku starszego asystenta, a następnie adiunkta. To właśnie w Szczecinie Nagay ukierunkował swoje zainteresowania na chirurgię ręki. Już wtedy widział potrzebę wyodrębnienia z chirurgii ortopedycznej i ogólnej węższej specjalności – chirurgii ręki. Dlatego też po objęciu w 1977 r. kierownictwa nad II Kliniką Chirurgii Ogólnej PAM w Instytucie Chirurgii PAM po pięciu latach utworzył z niej Klinikę Chirurgii Ogólnej i Chirurgii Ręki PAM. Nagay to nie tylko utalentowany naukowiec, ale także nauczyciel akademicki, w pewnych wymiarach autorytet. Pod swoimi skrzydłami wykształcił wielu zasłużonych i cenionych lekarzy. Angażował się w organizowanie pomocy charytatywnej dla mniejszości polskiej we Lwowie (w tym polskiej szkoły). Zmarł 8 stycznia 2014 r.
Data udostępnienia | 31 sie 2021, 14:59:17 |
---|---|
Data mod. | 31 sie 2021, 14:59:17 |
Dostęp | Publiczny |
Aktywnych wyświetleń | 0 |