Celem niniejszego opracowania jest analiza nowej instytucji w postaci skargi pełnomocnika wyborczego na uchwały Państwowej Komisji Wyborczej mające postać wytycznych i wyjaśnień, a także ocena zasadności implementacji tej instytucji do polskiego prawa wyborczego. Z jednej strony nie ulega wątpliwości, iż rozwiązanie to przyczynia się do realizacji zgłaszanego od dłuższego czasu postulatu objęcia rozstrzygnięć administracji wyborczej kontrolą sądową, jak również wpływa na rozszerzenie katalogu instrumentów społecznej kontroli procesu wyborczego. Z drugiej jednak strony nie sposób analizować tej instytucji z całkowitym pominięciem innych uwarunkowań procesu wyborczego. Niniejsza analiza ma przynieść odpowiedź na pytanie, czy skarga na uchwały Państwowej Komisji Wyborczej, o której mowa w art. 161a k.w., w aktualnym kształcie stanowi pożądany komponent polskiego prawa wyborczego, czy raczej jest to instytucja ograniczająca sprawność przebiegu procesu wyborczego. W ramach niniejszej analizy przy zastosowaniu metody formalnoprawnej zbadano konstrukcję art. 161a k.w., a z wykorzystaniem metody empirycznej i dorobku doktryny prawa konstytucyjnego przeanalizowano konsekwencje stosowania nowego rozwiązania w praktyce wyborczej.
Data udostępnienia | 17 lis 2022, 15:28:48 |
---|---|
Data mod. | 17 lis 2022, 15:28:48 |
Dostęp | Publiczny |
Aktywnych wyświetleń | 0 |