Inżynieria pojęciowa a metoda eksplikacji

Herman Cappelen w książce Fixing language (2018) zaproponował projekt w ramach inżynierii pojęciowej, w myśl którego to, co rewidujemy w pojęciach, to ich intensja i ekstensja. Podjął on polemikę z koncepcjami w inżynierii pojęciowej, zgodnie z którymi przy rewizji odwołujemy się do funkcji i celów. W pierwszej części artykułu opisuję wspomnianą dyskusję. W realizacji tego zamiaru korzystam z odwołań do artykułu Amie Thomasson „A Pragmatic Method for Normative Conceptual Work” (2020). Następnie podejmuję próbę obrony stanowisk odwołujących się przy rewizji pojęciowej do funkcji i celów. W tym celu odnoszę się do artykułu Michaela Prinzinga „The Revisionist’s Rubic: Conceptual Engineering and Discontinuity Objection” (2018). W drugiej części artykułu opisuję metodę eksplikacji jako jedną z metod, za której pomocą dokonuje się rewizji pojęciowej. Zwracam uwagę na eksplikacje stosowaną przez Quine’a, który proponuje skupić się przy eksplikacji na funkcjach, jakie pełnią pojęcia.

Herman Cappelen in his book Fixing language (2018) proposed a project within conceptual engineering according to which what we revise in concepts is their intension and extension. He undertook a polemic with the ideas in concept engineering according to which we appeal to functions and purposes when revising. In the first part of this paper I describe the aforementioned discussion. In doing so, I refer to Amie Thomasson’s article “A Pragmatic Method for Normative Conceptual Work” (2020). Next, I attempt to defend positions that refer to functions and purposes in conceptual revision. For this purpose, I refer to Michael Prinzing’s article „The Revisionist’s Rubic: Conceptual Engineering and Discontinuity Objection” (2018). In the second part of the article, I intend to describe the method of explication as one of the methods by which we perform conceptual revision. I turn my attention to the explication used by Quine. He proposes to focus when explicating on what function a concept serves.