Sprawy Kościoła prawosławnego, kościołów ewangelickich i gmin wyznaniowych żydowskich w praktyce prawnej Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919-1939

W lutym 1919 r. na mocy dekretu Tymczasowego Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego utworzono Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej. Sejm Ustawodawczy uchwaloną w lipcu 1919 r. ustawą utrzymał w ustroju państwa Prokuratorię i scentralizowany model ochrony interesów prawnych i majątkowych państwa. Sejm Ustawodawczy powierzył Prokuratorii także ochronę interesów majątkowych kościołów. Ochrona Prokuratorii przyjmowała postać pomocy prawnej w drodze zastępstwa prawnego lub czynności konsultacyjnych albo opiniodawczych. Ochrona Prokuratorii, traktowana przez kościoły jako forma nadzoru państwowego, została zniesiona w 1926 r. Agendę prowadzoną przez Prokuratorię po 1925 r. w kategorii określanej jako sprawy wyznaniowe wypełniały czynności zmierzające do ochrony interesów publicznych i majątkowych państwa w stosunkach z kościołami i innymi związkami religijnymi.

The General Counsel’s Office of the Republic of Poland came into existence be a decree of the temporary Chief of State Józef Piłsudski on 7 February 1919. Six months later, on 31 July 1919, the Polish parliament revoked the decree and passed a new law establishing a centralized model for the protection of the legal and property interests of the state and churches. Protection afforded by the General Counsel’s Office of the Republic of Poland had the form of legal representation and legal opinions. This protection, regarded by the churches as a form of state’s supervision, was abolished in 1926. After 1925 the affairs of the Orthodox Church, Evangelical Churches, and Jewish religious communities were narrowed down to the protection of the state’s public and property interests in relation to the churches.