Filozoficzne złudzenia kognitywistyki : Rorty i Brandom o założeniach i roszczeniach nowej dyscypliny

Dynamiczny rozwój kognitywistyki ożywił nadzieje naukowego zrozumienia i wyjaśnienia umysłu dzięki próbom zbudowania pełnej teorii mózgu i jego wytworów. Trudno by kwestionować potrzebę tego rodzaju badań. Jednakże warto też rozważyć krytycznie – poprzez prześledzenie odpowiednich wywodów Richarda Rorty’ego i Roberta B. Brandoma – założenia filozoficzne i wygórowane roszczenia tej nowej dyscypliny. Okazuje się wówczas, że kognitywistyka – wbrew deklaracjom składanym przez jej przedstawicieli – nie wyzwoliła się z dziedzictwa kartezjańskiego, lecz dokonała jedynie jego naturalistycznej reinterpretacji. Chociaż w pewnym sensie umysł jest mózgiem, to w innym sensie nie ma podstaw do takiego utożsamienia. Być może za sprawą braku odpowiedniej komunikacji z filozofami, kognitywiści notorycznie mieszają ze sobą różne sensy kategorii kluczowych dla zrozumienia naszego życia umysłowego.