Loneliness, solitude and isolation in the family as conceptualised by Jesper Juul

This article presents an analysis of the theory of relations and upbringing in the family as conceived by Jesper Juul, whereby the focal point of the study rests on solitude, loneliness and isolation. The research was conducted using an analytical-synthetic method elaborated on the basis of the works of this pedagogue and therapist. The obtained results indicate an ontological dimension of loneliness in the family, and the need for its prior experience to guarantee one’s capacity to forge satisfying future relationships. The analysis of Juul's work leads to the conclusion that solitude and loneliness experienced in the family promote emotional growth of partners and that of the child. The work further focuses on destructive loneliness, i.e. isolation. The predominant conclusion drawn therefrom is that solitude and loneliness in the family carry a relationship-building potential. In the era of the COVID-19 pandemic, undertaking an in-depth analysis of this problem is particularly justified.

Artykuł stanowi oryginalną analizę teorii relacji i wychowania w rodzinie Jespera Juula w perspektywie samotności i osamotnienia, dokonaną w oparciu o metodę analityczno-syntetyczną na kanwie prac pedagoga i terapeuty rodzin. Uzyskane wyniki badań wskazują na ontologiczny wymiar samotności w rodzinie, potrzebę jej uprzedniego doświadczenia dla jakości tworzonych relacji. Analizy twórczości Juula prowadzą do wniosku, że doświadczenie samotności sprzyja rozwojowi partnerów w rodzinie oraz rozwojowi dziecka. W pracy wskazuje się również na przejawy destrukcyjnej samotności, czyli osamotnienia w rodzinie. Najważniejsze wnioski prowadzą do konkluzji, że samotność w rodzinie ma moc relacjotwórczą. Artykuł stanowi wkład w pogłębione rozumienie problematyki samotności i osamotnienia w rodzinie. W dobie pandemii Covid-19 podjęcie analizy tego problemu jest szczególnie uzasadnione.