Językowe wykładniki kreacji świata przedstawionego w słuchowisku Krzysztofa Bizia pt. Fotoplastykon

Celem badań jest analiza językowych wykładników kreacji świata przedstawionego w słuchowisku Krzysztofa Bizia pt. Fotoplastykon. Punkt wyjścia do prowadzonych badań stanowią założenia teoretyczne dotyczące specyfiki radia jako środka masowego przekazu. Po określeniu specyfiki słuchowisk radiowych jako przedmiotu badań językoznawczych, w szczególności zaś analiz leksykalno-semantycznych, zostanie przeprowadzona analiza wybranego słuchowiska. Omawiane dzieło radiowe obejmuje cykl pięciu historii opowiadających o losach mieszkańców szczecińskiej kamienicy na przestrzeni lat (od 1926 do 1999 r.). Przedmiotem zainteresowania autorki są językowe środki służące określonej kreacji przestrzeni, czasu, postaci i sekwencji zdarzeń. Ze względu na specyfikę materiału badawczego w opisie uwzględniono również rolę elementów dźwiękowych w kreacji świata przedstawionego. Przeprowadzone badania dowodzą, że autorzy słuchowisk radiowych tworzą plastyczne opisy oddziałujące na wyobraźnię słuchaczy, wykorzystując liczne elementy naddane, które rekompensują brak warstwy wizualnej przekazu.