O (nie)możliwości dialogu między religiami

Autor stara się uzasadnić tezę o niemożliwości autentycznego dialogu międzyreligijnego, rozumianego jako wspólne poszukiwanie prawdy. Głównym powodem jest to, że autentyczny wyznawca określonej religii – przystępując do wspólnego poszukiwania prawdy z wyznawcami innych religii – musiałby w punkcie wyjścia zawiesić przekonanie o słuszności własnej wiary; tego jednak od nikogo żądać nie można. W takim razie dialog międzyreligijny jest możliwy jedynie jako zwalczanie wierzeń uważanych za fałszywe, nawracanie innowierców, potwierdzenie własnej tożsamości religijnej lub ekspresja własnych przekonań. Podobne trudności dotyczą dialogu ekumenicznego w chrześcijaństwie.