Wojna hybrydowa jako przejaw neoimperialnego ekspansjonizmu w strategii politycznej Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy

Tematem artykułu jest analiza specyfiki zjawiska wojny hybrydowej jako metody działania stosowanej w sytuacji konfliktowej pomiędzy dwoma podmiotami w stosunkach międzynarodowych. Strona dominująca w konflikcie, stosując elementy wojny hybrydowej chce przede wszystkim uzyskać względnie trwałą przewagę nad przeciwnikiem, w celu osiągnięcia określonej pozycji. W przypadku konfliktu we wschodniej Ukrainie strategicznym celem Federacji Rosyjskiej jest podkreślenie znaczenia tego państwa w przestrzeni poradzieckiej. Hybrydyzacja może zatem dotyczyć zarówno strony walczącej (państwa, aktora pozapaństwowego, nieregularnego ugrupowania zbrojnego), jak też przestrzeni konfliktu (zwłaszcza pola walki), jego genezy oraz natury, czyli tzw. ekosystemu konfliktu.

The theme of the article is to analyze the specifics of the phenomenon of hybrid war as a method of operation used in case of a conflict between two entities in international relations. The dominant party in the conflict, using hybrid warfare wants most of all to get relatively sustainable advantage over the opponent, in order to achieve a certain position. In case of conflict in eastern Ukraine’s strategic goal of the Russian Federation to emphasize the importance of the state in the post-Soviet space. Hybridization can therefore apply to both belligerent (state, non-state entity, irregular armed group), as well as the conflict (particularly the battlefield), its origins and the nature, ie. ecosystem conflict.