Racjonowanie kredytu w ujęciu neokeynesizmu i postkeynesizmu

Zarówno neokeynesizm jak i postkeynesizm od wielu lat starają się zgłębić problem racjonowania kredytu, który oznacza, że rynek nie zaspokaja w pełni zgłaszanego przez prywatne podmioty popytu na pieniądz. Każde z podejść oferuje oryginalny wkład w analizę zachowań na rynkach finansowych, ale jednocześnie dokonania te oparte są na diametralnie odmiennych podstawach analitycznych. Wizja neokeynesowska wykazuje bardzo silne wpływy neoklasyczne, które są nie do pogodzenia z heterodoksyjnymi korzeniami postkeynesizmu. Z tego względu wykluczona jest możliwość prostej, mechanicznej integracji obu teorii, a nawet uznania ich za komplementarne. Przeprowadzone w artykule porównanie daje podstawę do stwierdzenia, że analiza postkeynesowska wykazuje większy stopień realizmu, a przez to większą moc eksplanacyjną w badaniach nad funkcjonowaniem rynku kredytowego i możliwością pojawiania się zjawiska racjonowania kredytu od teorii neokeynesowskiej. Wydaje się zatem, że w obliczu niesłabnącego zainteresowania problemem racjonowania kredytu postkeynesizm oferuje bardziej obiecujący kierunek dalszych badań niż teoria neokeynesowska. 

Both New Keynesianism and Post–Keynesianism have been studying for years a problem of credit rationing implying that not all of the private agents’ demand for money is satisfied by the market. Each of them has its original contribution to the explanation of the behavior observed in the financial markets. Simultaneously, however, they are based on different analytical assumptions. New Keynesian perspective is strongly influenced by neoclassical economics and cannot be reconciled with Post–Keynesian heterodox background. For this reason it is impossible to integrate both theories or even perceive them as complementary. The comparison conducted in the paper proves that Post–Keynesian analysis shows a greater degree of realism and explanatory power than New Keynesian theory. Hence, it seems that in the face of continuing interest in credit rationing Post–Keynesianism can offer more promising directions of further researches than New Keynesianism.