Stanowisko Parlamentu Europejskiego wobec Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony rozszerzonej UE

Artykuł przedstawia stanowisko Parlamentu Europejskiego (PE) wobec rozwoju i najważniejszych priorytetów WPBiO UE po jej rozszerzeniu w 2004 r. na Wschód. Kwestie wchodzące w zakres WPBiO nie należą do tradycyjnych obszarów integracji, gdyż dotyczą problematyki bezpieczeństwa i obrony stanowiącej istotę suwerenności państwa narodowego pozostającego do dnia dzisiejszego najważniejszym podmiotem w procesie integracji europejskiej. Ma to zasadniczy wpływ na funkcjonowanie WPBiO, która wciąż pozostaje polityką, w ramach której dominują międzyrządowe mechanizmy współpracy. Powoduje to, że rola PE w kształtowaniu WPBiO jest ograniczona i sprowadza się przede wszystkim do wyrażania zawartych w rezolucjach niewiążących opinii. Jednakże przyjmowane przez PE rezolucje w sprawie WPBiO mimo, że nie wiążą pod względem prawnym mają swoją istotną wagę polityczną. Wynika to z faktu bycia przez PE jedyną ponadnarodową instytucją unijną mającą demokratyczną legitymację i mogącą sobie rościć prawo do sprawowania parlamentarnej kontroli nad WPBiO. Istotą stanowiska PE wobec WPBiO jest domaganie się włączenia mechanizmów ponadnarodowych do obszaru tej polityki, co zagwarantowałoby jej uwspólnotowienie w przyszłości. Jednakże postulowana przez PE budowa jednolitej wspólnotowej polityki bezpieczeństwa i obrony może zostać zrealizowana tylko poprzez przekształcenie UE w strukturę o znamionach federacji.

This paper outlines the position of the European Parliament on the development and top priorities of EU CSDP after the 2004 eastern enlargement. The issues the CSDP is concerned with are not typical integration concerns, constituting the core of sovereignty of nation-states which continue to be the most important entity in the EU integration process. This fact significantly affects the way the CSDP functions, as it continues to be a policy dominated by intergovernmental cooperation mechanisms. Therefore, the role of the EP in the shaping of the CSDP is limited and, in fact, does not extend beyond expressing non-binding opinions stipulated in resolutions. And yet, the resolutions regarding the CSDP adopted by the EP, though legally non-binding, do carry political significance. This results from the fact that the EP is the only supranational EU institution that provides for the Union’s democratic legitimacy, and is entitled to claim rights to exercise parliamentary control over the CSDP. Most importantly, at the core of the EU parliament’s position is the demand that the CSDP incorporates supranational mechanisms into its policy, which would ensure its ‘unionising’ in the future. However, the building of a uniform security and defence policy, propounded by the EP can be implemented only through the transformation of the EU into a structure with features of a federation.