Obowiązki informacyjne pracodawcy związane z zawieraniem umów o pracę po nowelizacji kodeksu pracy

Podjęta w artykule tematyka dotyczy nowelizacji przepisów Kodeksu pracy, która weszła w życie w 2016 r. i polegała m.in. na wprowadzeniu nowych oraz zmodyfikowaniu istniejących obowiązków informacyjnych ciążących na pracodawcach zawierających z pracownikami umowy o pracę. Analiza nowego brzmienia przepisów prowadzi autora do wniosku, że prawidłowa realizacja obowiązków informacyjnych może być dla pracodawców bardzo kłopotliwa, a niekiedy wręcz niemożliwa w praktyce do osiągnięcia. Autor sugeruje również, że organy nadzoru nad pracą mogą napotkać poważne trudności w efektywnym egzekwowaniu od pracodawców zobowiązań o charakterze informacyjnym, albowiem ustawodawca nie wyposażył inspekcji pracy w skuteczne narzędzia szybkiego reagowania na nadużycia. Autor wskazuje także, że na tle niektórych przepisów powstają istotne wątpliwości interpretacyjne, co dotyczy przede wszystkim art. 251 § 5 i 29 § 11 k.p. Wątpliwości dotyczą m.in. tego, jak należy rozumieć prawidłowe wywiązanie się przez pracodawcę z obowiązków wskazanych w tych przepisach, jaką powinno ono przybrać formę, a także jaki rodzaj sankcji grozi pracodawcy lub stronom za nienależyte wywiązanie się z ich realizacji. Znalezienie odpowiedzi na powyższe wątpliwości jest jednym z celów niniejszego artykułu.

The article concerns the revised Polish Labour Code (LC) and its amendments which entered into force in 2016 and introduced new or modified the existing disclosure obligations imposed on employers concluding employment contracts with employees. The analysis of the new wording of the provisions leads to the conclusion that proper implementation of employer information obligations can be very embarrassing, and sometimes even impossible to achieve in practice. It is also suggested that supervisory organs may face serious difficulties in effectively controlling fulfilment of these obligations because the legislature has failed to equip the labour inspectorate with effective tools to respond to abuse quickly. Further, it is pointed that some of the provisions and Articles 251 § 5 and 29 § 11 LC in particular create serious doubts of interpretation. These relate, inter alia, to the understanding of ‘proper fulfilment of obligations’ specified in the regulation, which form it should take, as well as the kind of sanctions for improper satisfaction of the obligation. Finding answers to these questions is one of the purposes of this article.