Poziom lęku a styl radzenia sobie ze stresem u młodych dorosłych z dysleksją rozwojową

Introduction: Developmental dyslexia affects 3–18% of the population. The consequences are not only in difficulties in reading and writing, but also emotional and motivational problems that persist into adult life. Many studies confirm that people with dyslexia cope worse than those without. The aim of this research is to determine if young adults with developmental dyslexia differ from their non-dyslectic peers in terms of anxiety and coping strategies, as well as to verify if there are differences in the relationship of these variables for adults with dyslexia and without.

Materials and methods: 180 young adults (19–28 years old) were examined, 90 with dyslexia, 90 without dyslexia, using: 1) demographic survey, 2) Coping Inventory for Stressful Situations (CISS) by Endler and Parker, 3) State-Trait Anxiety Inventory by Spielberger et al.

Results: Research does not draw a distinction between young adults with dyslexia and those without in terms of levels of anxiety and styles of coping with stress. Anxiety-trait is significantly associated with the styles of coping with stress. A higher level of anxiety-trait determines a higher intensity of styles focused on emotions and avoidance, a low level of anxiety-trait is associated with a task-oriented copying style. In both the compared groups, the anxiety-trait had a similar impact on the strategy of coping with stress.

Conclusion: Young adults with dyslexia do not show a higher level of anxiety than those without. They also do not reveal a greater intensity of maladaptive styles of coping with stress.

Wstęp: Zaburzenia dyslektyczne dotyczą 3–18% populacji. Ich konsekwencjami są nie tylko trudności w opanowaniu czytania i pisania, ale również problemy emocjonalne i motywacyjne, ujawniające się w dorosłym życiu. Wiele badań potwierdza, że osoby z dysleksją funkcjonują gorzej niż osoby bez dysleksji. Celem prezentowanych badań było określenie, czy młodzi dorośli ze zdiagnozowaną dysleksją rozwojową różnią się od swoich niedyslektycznych rówieśników w zakresie poziomu lęku oraz strategii radzenia sobie ze stresem, a także zweryfikowanie, czy istnieją różnice między związkiem tych zmiennych u dorosłych z dysleksją i bez dysleksji.

Materiały i metody: Zbadano 180 młodych dorosłych (19–28 lat), 90 z rozpoznaną dysleksją, 90 – bez dysleksji. Zastosowano: ankietę własną, Kwestionariusz radzenia sobie ze stresem (CISS) Endlera i Parkera, Inwentarz stanu i cechy lęku (STAI) Spielbergera i wsp.

Wyniki: Osoby z dysleksją nie różnią się od osób bez dysleksji w zakresie przejawianego lęku i stylu radzenia sobie ze stresem. Lęk-cecha w istotny sposób wiąże się ze stylem radzenia sobie ze stresem. Wyższy poziom lęku-cechy determinuje większe nasilenie stylu skoncentrowanego na emocjach i stylu skoncentrowanego na unikaniu, niski poziom lęku-cechy wiąże się z częściej ujawnianym stylem skoncentrowanym na zadaniu. W obu porównywanych grupach lęk-cecha w podobny sposób wpływa na ujawnianą strategię radzenia sobie ze stresem.

Wnioski: Osoby z dysleksją nie wykazują większego poziomu lęku niż osoby bez dysleksji, nie ujawniają również większego nasilenia dezadaptacyjnych stylów radzenia sobie ze stresem.