Choroba jako mistyczne uzdrowienie : trzy wczesne świadectwa retoryki naprawczej w judeo-hebrajskim i judeo-chrześcijańskim dyskursie formacyjnym

Retoryka naprawcza powiązana z retoryką cielesności/choroby już przed dekadą znalazła na Zachodzie zastosowanie w badaniach nad późnoantycznym piśmiennictwem monastycznym. Badania te nie są jednak w Polsce popularne, czego skutkiem jest brak ożywionej dyskusji w środowisku akademickim – chociażby nad terminologią, której brak w rodzimym dyskursie, a także nad specyfiką oraz perspektywami zastosowań retoryki naprawczej jako propozycji metodologicznej. Dlatego niniejszy artykuł będzie próbą zainicjowania dyskusji na gruncie polskim i rekonesansem możliwości, jakie oferuje paradygmat retoryki naprawczej w połączeniu z tradycyjną analizą retoryczną (w odniesieniu do tematyki choroby w literaturze formacyjnej pierwszych wieków po Chrystusie).

Restorative rhetoric related to the rhetoric of corporeality/illness found application in Western research on late antiquity monastic writings already a decade ago. However, these studies are not popular in Poland, which results in the lack of a lively discussion in the academic environment – for example on terminology, which is lacking in the Polish discourse, as well as on the specificity and prospects of using regenerative rhetoric as a methodological proposal. Therefore, this article will be an attempt to initiate a discussion on Polish grounds and to scout possibilities offered by the paradigm of restorative rhetoric in conjunction with the traditional rhetorical analysis (with regard to the subject of disease in the formation literature of the first centuries AD).