Dynamika sezonów pyłkowych olszy i brzozy w Szczecinie i Warszawie (2008-2010)

Celem pracy było porównanie dynamiki sezonów pyłkowych olszy i brzozy w Szczecinie i Warszawie w latach 2008–2010. Pomiary stężenia pyłku prowadzono metodą objętościową z zastosowaniem aparatów Burkard oraz Lanzoni. Sezon pyłkowy wyznaczono jako okres, w którym w powietrzu występuje 98% rocznej sumy ziaren pyłku. Indeks SPI obliczono jako sumę średnich dobowych stężeń pyłku w danym sezonie. Odnotowano znaczne różnice w czasie trwania sezonów. Sezon pyłkowy olszy rozpoczynał się o kilka (od 2 do 8) dni wcześniej w Szczecinie niż w Warszawie; w przypadku sezonu pyłkowego brzozy różnice te są nieznaczne. W ciągu 3 lat badań zaobserwowano, że okresy pojawiania się w atmosferze pyłku olszy różnią się w danym mieście nawet o 7 tygodni, w przypadku brzozy różnica ta była nieznaczna i wynosiła 2–4 dni. Najwyższe, rekordowe wartości stężeń zaobserwowano w Warszawie, maksymalne stężenie pyłku olszy, wynoszące 1237 ziaren/m3, zarejestrowano 23 marca 2010 r., dla brzozy wartość 16 148 z/m3 odnotowano 19 kwietnia 2010 r. Stężenie pyłku Alnus w Szczecinie wykazuje istotną statystycznie korelację z wilgotnością względną powietrza oraz SO2 i O3; dla pyłku Betula występuje korelacja z temperaturą minimalną, wilgotnością i opadem atmosferycznym oraz O3 i PM10. Największe zagrożenie alergenami pyłku olszy i brzozy wystąpiło w Warszawie w 2008 r., okres z przekroczonym stężeniem progowym trwał dla Alnus 3 tygodnie, a dla Betula 4,5 tygodnia.