Projektowanie protestu : przestrzeń publiczna (nie)przyjazna demonstracjom ulicznym

W tekście stawiamy pytania o to, dlaczego i w jaki sposób demonstracje uliczne i inne taktyki protestu powinny być brane pod uwagę przy planowaniu i projektowaniu przestrzeni publicznej. W ten sposób przedstawiamy głos sprzeciwu wobec tych polityków i aktorów w produkcji przestrzeni miejskiej, którzy chcieliby postrzegać przestrzenie protestu jako niechciane, zagrażające lub po prostu utrudniające sprzedaż nieruchomości ze względu na „uciążliwe sąsiedztwo”. Chociaż wiedza na temat roli przestrzeni w badaniach nad ruchami społecznymi jest już dobrze ugruntowana, rzadko jest omawiana w odniesieniu do praktyki projektowania (z kilkoma ważnymi wyjątkami). Zgodnie z naszą argumentacją, należy uwzględniać dwoistą naturę demonstracji ulicznych: zgromadzenia są postrzegane jako symbole demokracji, ale mogą być również destrukcyjne. To napięcie jest widoczne w dwóch wizjach projektowania: ułatwianiu i utrudnianiu demonstracji ulicznych w miejskim środowisku. W naszym tekście pokazujemy, że protesty są immanentną częścią neoliberalnej demokracji, a miasta nie mogą uniknąć lub nie uwzględnić demonstracji ulicznych w procesie projektowania przestrzeni.

In the article, we raise questions about why and how street protests and other spatial protest tactics should be taken into account in the planning and designing of public space. In doing so, we present a dissenting voice to those politicians and actors in the production of urban space who would like to see protest spaces as unwanted, threatening, or simply hindering the sale of property due to “bothersome neighbours”. While the role of space in social movement studies has been extensively studied, its connection to design practice is seldom explored, except for a few notable instances. Our argument highlights the dual nature of street demonstrations, which must be acknowledged. On the one hand, assemblies are viewed as symbols of democracy, but on the other hand, they can also lead to destruction. This tension is reflected in two contrasting approaches to design: one that facilitates street demonstrations in an urban setting and another that hinders them. In our text, we emphasize that protests are an inherent aspect of neoliberal democracy, and cities cannot ignore or disregard street demonstrations when designing public spaces.