Audiogenne uwarunkowania dobrostanu dzieci z desonoryzacją (badania przesiewowe)

W pracy przedstawiono wyniki własnych badań nad desonoryzacją w dyslalii dotyczące audiogennych uwarunkowań dobrostanu dzieci z dyslalią i z zaburzeniami w realizacji dźwięczności fonemów obstruentalnych. Materiał badawczy pochodzi od 15 osób w wieku od 7 do 18 lat. U wszystkich wykonano przesiewowe testy psychoakustyczne w kierunku APD i badania psychologiczne. W wybranych testach psychoakustycznych wyższych funkcji słuchowych dzieci z dyslalią i desonoryzacją osiągają wyniki poniżej wiekowych norm, co wskazuje na potrzebę stosowania odpowiednich treningów słuchowych. Obniżenie wyników w teście GDT stwierdzono u 33% badanych dzieci, w teście DTP u 47%, w teście FTP u 73% i w teście DDT u 100%. W badaniach psychologicznych u dzieci z desonoryzacją stwierdza się deficyty w zakresie modalności pozasłuchowych, dotyczące głównie procesów pamięci i uwagi, co wskazuje na potrzebę stosowania odpowiednich treningów poznawczych. W przypadku zaburzeń desonoryzacyjnych koniecznym warunkiem logopedycznego postępowania diagnostyczno-terapeutycznego jest badanie przesiewowe w kierunku swoistego/nieswoistego APD oraz badania psychologiczne.