Od Korczaka do Kulmowej : o ekopoezji Joanny Kulmowej i "ekopoetyckich" zabawach siedmiolatków

Niniejszy artykuł stanowi drugą część rozważań autorki na temat roli wysokoartystycznej poezji w życiu dziecka. Bohaterami pierwszego artykułu były pięcioletnie dzieci, aktywni odbiorcy wierszy Wisławy Szymborskiej (Chęcińska, 2020).W drugiej części z „uważnością poetycką” Joanny Kulmowej, którą poetka uczyniła nośnikiem ekologicznych treści połączona została poetycka zabawa dzieci siedmioletnich. „Ekopoezja” Kulmowej, tak jak „ekopoetyka” współczesnej poetki, Julii Fiedorczuk (Fiedorczuk i Beltrán, 2020), wiąże się z „praktyką uważnego słuchania”, doświadczania i przeżywania świata. Prowadzona w wymiarze komunikacji ostensywno-inferencyjnej przeciwstawia się antropocentryzmowi, łączy się z rozwijaniem ekologicznej wyobraźni, estetycznym zaciekawieniem i autorefleksją. Niniejszy artykuł adresowany jest w głównej mierze do nauczycieli wczesnej edukacji, których ma zachęcić do opracowywania wierszy wybitnych poetów. Zdaniem autorki artykułu wysokoartystyczna poezja ze względu na jej ogromny potencjał komunikacyjny może stać się ważnym elementem życia dziecka jako sustainable poetry. Ze względu na odrębność teoretyczno-praktyczną pedagogiki wczesnej edukacji, postępujące na świecie antropocentryczne zmiany kulturowe, a także swoistą „poetycką aposjopezę” występująca na rynku wydawniczym, zdominowanym totalnie przez prozatorską twórczość dla dzieci, wydaje się to dzisiaj ważne i konieczne.

This article is the second part of the author’s reflections on the role of high-art poetry in a child’s life. The protagonists of the first article were five-year-old children, active recipients of Wisława Szymborska’s poems (Chęcińska, 2020). In the second part, with Joanna Kulmowa’s “poetic mindfulness,” which the poet has made a carrier of ecological content. The poetic play of seven-year-old children was combined. Kulmova’s “ecopoetry,” like the “ecopoetics” of the contemporary poet Julia Fiedorczuk (Fiedorczuk i Beltrán, 2020), is associated with the “practice of attentive listening,” experiencing and experiencing the world. Conducted in the dimension of ostensive-inferential communication, it opposes anthropocentrism, is combined with the development of ecological imagination, aesthetic curiosity and self-reflection. This article is addressed mainly to early childhood education teachers, who are to be encouraged to compose poems by outstanding poets. According to the author of the article, highly artistic poetry, due to its great communication potential, can become an important element of a child’s life as sustainable poetry. Due to the theoretical and practical distinctiveness of early childhood education pedagogy, the anthropocentric cultural changes progressing in the world, as well as a kind of “poetic apossiopsis” occurring on the publishing market, which is totally dominated by prose works for children, it seems to be important and necessary today.