O problemie akcesoryjności sprawstwa kierowniczego w Kodeksie karnym, czyli o pilnej potrzebie zmiany art. 18 § 1 Kodeksu karnego

W niniejszym artykule autor podejmuje problematykę akcesoryjności sprawstwa kierowniczego w polskim Kodeksie karnym z 1997 r. W opracowaniu tym próbuje udzielić odpowiedzi na dwa zasadnicze pytania: czy regulacja kierowania wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę wprowadza w strukturę normy sankcjonowanej wymóg wykonania czynu zabronionego przez sprawcę wykonawczego? czy sprawstwo kierownicze jest formą popełnienia przestępstwa niezależną od zachowania sprawcy bezpośredniego? Na podstawie analizy językowej regulacji dochodzi do wniosku, że w konstrukcję sprawstwa kierowniczego wpisana jest akcesoryjność.

In this article the author undertakes accessory problem with directing perpetration in Polish Penal code from 1997. In this study the author tries to provide answers to two essential questions: does control of the commission of a prohibited act by another person introduces to the structure of criminal sanctioned norm a requirement of performance of a prohibited act by executive perpetrator? as well as, is directing perpetration a form of committing an offence independent of executive perpetrator act? Based on linguistic analysis of this regulation the conclusion is that in construction of directing perpetration accessory is inscribed.